زمان تقریبی مطالعه: 14 دقیقه
|
|
ادعاهای احمد بصری
در هر عصر و منطقه‌ای مدعیان دروغینی پیدا می‌شوند که در صدد هستند تا با ادعاهای واهی و سوءاستفاده از عقیده «مهدویّت» و احساسات دینی مردم، به امیال نفسانی خود دست یابند. احمد الحسن البصری از جمله کسانی است که تا کنون بیشترین ادعاهای مربوط به مهدویت را به نام خود رقم زده است. نکته قابل توجه اینکه احمد بصری برای هیچکدام از ادعاهای خود ادله عقلی و نقلی معتبری ذکر نکرده و حتی برخی از این اوصاف، مختص رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، حضرت امیرالمومنین (علیه‌السّلام)، امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و یا حتی در خصوص جبرائیل (علیه‌السّلام) صادر شده‌اند. علاوه بر آن، هر آنچه از سنگ و چوب و باغ و حتی گوسفندانی که در انجیل تقدیس شده را جلوه‌ای از خود دانسته است!
مدعیان دروغین در صدد هستند تا با ادعاهای واهی و سوءاستفاده از عقیده «مهدویّت» و احساسات دینی مردم به امیال نفسانی خود دست یابند؛ لیکن احمد بصری پا فراتر نهاده و از هر ادعایی فروگذار نشده و مدعی امر امامت و وصایت نیز گردیده است. وی از جمله کسانی است که تا کنون بیشترین ادعاهای مربوط به مهدویت را به نام خود رقم زده است که در این مقاله بدان اشاره می‌شود و در مقالات دیگر برخی از آنها بررسی می‌گردد. ادعاهای «احمدالبصری» مستند به آثار خودش به قرار زیر است: ۱. جانشین و متولی امور بعد از امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است: «اَوَّلِ اَوْصِیَاءِ الْاِمَامِ الْمَهْدِیِّ الِاثْنَیْ عَشَرَ بَعْدَ وَفَاتِهِ».
۲. فرزند امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است: «ابْنُ الْاِمَامِ الْمَهْدِیِّ (علیه‌السّلام)».
۳. سفیر حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است: «رَسُولُ الْاِمَامِ الْمَهْدِیَّ مُحَمَّدَ بْنُ الْحَسَنِ (علیه‌السّلام)».
۴. وزیر امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) بعد از ظهور است: «وَزِیرُ الْاِمَامِ الْمَهْدِیِّ (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) بَعْدَ ظُهُورِهِ».
۵. اولین مؤمن به امام (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) بعد از ظهور است: «اَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ بِالْاِمَامِ الْمَهْدِیَّ بَعْدَ ظُهُورِهِ».
۶. اولین مهدی از دوازده مهدی است: «اَوَّلِ الْمَهْدِیِّینَ الِاثْنَیْ عَشَرَ».
۷. هیچ دلیل شرعی پیدا نمی‌شود که امامت را در دوازده تن منحصر کند، بلکه ادله شرعی متواتر، دلالت بر استمرار امامت بعد از امام مهدی (علیه‌السّلام) در نسل دوازده‌گانه مهدیّین دارد: «لاَ یُوجَدَ دَلِیلٌ شَرْعِیٌّ یُحْصَرُ الْاِمَامَةُ فِی اثْنَیْ عَشَرَ اِمَاماً بَلْ الْاَدِلَّةِ الشَّرْعِیَّةِ مُتَوَاتِرَةٌ عَلِیِّ اسْتِمْرَارُ الْاِمَامَةَ بَعْدَ الْاِمَامُ الْمَهْدِیُّ (علیه‌السّلام) فِی ذُرِّیَّتِهِ الْمَهْدِیِّینَ الِاثْنَیْ عَشَرَ».
۸. امام واجب الاطاعت از سوی خداوند است: «اِمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ مِنَ اللَّهِ».
۹. قائم همان مهدی اول است نه امام مهدی (علیه‌السّلام): «الْقَائِمِ هُوَ الْمَهْدِیُّ الْاَوَّلِ وَ لَیْسَ الْاِمَامُ الْمَهْدِیِّ (علیه‌السّلام)».
۱۰. دولت و حکومت را برای امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) آماده خواهد کرد و پس از ایشان اولین حاکم خواهد بود: «مُمَهَّدٌ الرئیسی لَهَا وَ الحاکم الْاَوَّلِ بَعْدَ قَائِدُهَا الْاِمَامِ الْمَهْدِیِّ (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)».
۱۱. همانا یمانی زمینه ساز ظهور مقدس است و او یکی از سیصد و سیزده نفر بوده و پرچم را به امام مهدی (علیه‌السّلام) تحویل می‌دهد. اسم او احمد و کنیه‌اش عبدالله یعنی اسرائیل است. «اَنْ الْیَمَانِیِّ مُمَهَّدٌ فِی زَمَنِ الظُّهُورِ الْمَقْدِسِ وَ مِنَ الثَّلَاثِ مِائَةٍ وَ ثَلَاثِ عَشَرَ وَ یُسَلِّمُ الرَّایَةَ لِلْاِمَامِ الْمَهْدِیُّ فَاسْمُهُ اَحْمَدَ وَ کنیته عبدالله اَیْ الاسرائیل».
۱۲. اسم یمانی احمد و از بصره می‌باشد: «الْیَمَانِیِّ اسْمُهُ اَحْمَدُ وَ مَنْ البصره».
۱۳. معصوم است؛ نه به این معنی که خطا نکرده باشد، بلکه به این معنا است که او مردم را از هدایت خارج نکرده و به گمراهی وارد نمی‌کند: «مَعْصُومٍ لاَ بمعنی اَنَّهُ لاَ یخطیء اِنَّمَا بمعنی اَنَّهُ لاَ یَخْرُجُ النَّاسُ مَنْ هَدْیٍ وَلَا یُدْخِلُهُمْ فِی ضَلَالَةٍ».
۱۴. تحت تعلیم مستقیم از امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است: «دَرَّسَ السَّیِّدُ اَحْمَدَ الْحَسَنِ عَلِیِّ یَدٌ الْاِمَامِ الْمَهْدِیِّ (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) »
۱۵. پس دعوت من همانند دعوت نوح و ابراهیم و موسی و عیسی (علیهم‌السّلام) و پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است: «فدعوتی کدعوة نُوحٌ وَ اِبْرَاهِیمُ وَ کدعوة موسی وَ کدعوة عیسی (علیهم‌السّلام) وَ کدعوة مُحَمَّدِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)».
۱۶. اراده من همان اراده و خواست خداوند است. «اِرَادَتِی هِیَ ارَادَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَیْ وَ مَشِیئَتِهِ».
۱۷. من راه مستقیم به سوی بهشت نعیم هستم: «اَنَا الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِیمُ اِلَیَّ جَنَّاتِ النَّعِیمِ».
۱۸. کسی که از من رویگردانی کند هلاک و نابود می‌شود: «مَنْ تَخَلَّفَ عَنِّی هلک وَ هَوِیَ».
۱۹. او روشن‌ترین ستارگان، زره داوود، ستاره شش‌پر و ستاره صبح است: «اَنَّهُ سَعَدَ النُّجُومِ وَ دِرْعُ داوود و النجمة السداسیة وَ نَجْمَةُ الصُّبْحِ».
۲۰. کتاب خدا و قرآن ناطق است: «کتاب اللَّهِ وَ الْقُرْآنَ الکریم النَّاطِقِ».
۲۱. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به او وصیت و اسم وی، نسب و صفت وی را بیان کرده است: «اَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وَصِیُّ بِهِ وَ ذکر اسْمِهِ وَ نَسَبِهِ وَ صِفَتِهِ».
۲۲. ائمه (علیهم‌السّلام) او را با اسم، نسب، صفت و محلش بیان کرده‌اند: «اِنَّ الْاَئِمَّةَ (علیهم‌السّلام) ذکرونی بِاسْمِی وَ نَسَبِی وَ صِفَتِی وسکنی».
۲۳. اشعیا، ارمیا، دانیال و یوحنا (علیهم‌السّلام) مردم زمین را به آمدنش بشارت داده‌اند: «اَنْ اشعیا وَ اَرْمِیَا وَ دَانِیَالَ وَ یُوحَنَّا الْبَرْبَرِیِّ بَیِّنُوا اَمْرِی لِاَهْلِ الْاَرْضِ قَبْلَ سِنِینَ طَوِیلَةً».
۲۴. خون امام حسین (علیه‌السّلام) به خاطر خدا و پدرش و احمد الحسن ریخته شده است: «اِنَّ دِمَاءَ الْاِمَامِ الْحُسَیْنُ (علیه‌السّلام) سَاَلْتُ فِی کربلاء لِلَّهِ وَ لِاَجْلِ اَبِیهِ (علیه‌السّلام) وَ لِاَجْلِ اَحْمَدَ اِسْمَاعِیلَ نَفْسِهِ».
۲۵. در آیات بسیاری با عنوان رسول به وی اشاره شده است: «اَنَّهُ الْمُشَارِ الَیْهِ بِالرَّسُولِ فِی آیَاتِ کثیرة مِنْ الْقُرْآنِ مِنْهَا وَ مَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولًا؛ اَنَّی لَهُمْ الذِّکْرَی وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ؛ هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْاُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمْ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَةَ وَاِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ؛ وَلِکُلِّ اُمَّةٍ رَسُولٌ فَاِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ.
۲۶. زمین را از عدل و داد پر خواهد کرد، بعد از آنکه از ظلم و جور پر شده است: «اَنَّهُ یَمْلَاُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا بَعْدَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً».
۲۷. باقیمانده آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است: «اَنَا بَقِیَّةِ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)».
۲۸. رکن شدید است: «الرکن الشَّدِیدِ».
۲۹. تایید شده جبرائیل است: «مُؤَیَّدٌ بِجَبْرَائِیلَ».
۳۰. استوار و محکم شده میکائیل است: «مُسَدَّدٌ بمیکائیل».
۳۱. یاری شده اسرافیل است: «مَنْصُورٍ بِاِسْرَافِیلَ».
۳۲. یاری او واجب است: «یَجِبُ عَلَیَّ الْاُمَّةِ نُصْرَتِی».
۳۳. کسی که به او ایمان نیاورد وارد جهنم می‌شود: «مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِی فَهُوَ فِی النَّارِ».
۳۴. مؤید به روح القدس است: «مُؤَیَّدٌ بِرُوحِ الْقُدُسِ».
۳۵. نامش در انجیل بیان شده است: «مذکور فِی الْاِنْجِیلِ».
۳۶. نامش در تورات آمده است: «مذکور فِی التَّوْرَاةِ».
۳۷. همانند عیسی (علیه‌السّلام) است که جان خودش را فدا نمود: «شَبِیهٌ عیسی بْنُ مَرْیَمَ (علیه‌السّلام) الَّذِی فَدَاهُ بِنَفْسِهِ».
۳۸. برتر از عیسی بن مریم (علیه‌السّلام) است: «اَفْضَلُ مِنْ نَبِیِّ اللَّهِ عیسی بْنِ مَرْیَمَ (علیه‌السّلام)».
۳۹. گوسفند به پا خاسته در خواب یوحنا است: «الْخَرُوفِ الْقَائِمِ فِی رُؤْیَا یُوحَنَّا اللاهوتی».
۴۰. عالم‌ترین مردم به تورات، انجیل و قرآن است: «اَعْلَمُ النَّاسِ بِالتَّوْرَاةِ وَالْاِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ».
۴۱. امام مهدی (علیه‌السّلام) او را برای اصلاح حوزه‌های علمیه ارسال کرده است. «اَرْسَلَهُ الْاِمَامُ الْمَهْدِیُّ (علیه‌السّلام) لِلْاِصْلَاحِ فِی الْحَوْزَةِ الْعِلْمِیَّةِ».
۴۲. خبر عظیم است: «اَنَّهُ النَّبَاُ الْعَظِیمِ».
۴۳. سنگ نجات دهنده در دست علی (علیه‌السّلام) است: «حَجَرٍ فِی یَمِینٍ عَلِیِّ بْنِ اَبِی طَالِبٍ (علیه‌السّلام) اَلْقَاهُ فِی یَوْمِ لِیُهْدِیَ بِهِ سَفِینَةً نُوحٍ (علیه‌السّلام)».
۴۴. به واسطه او ابراهیم (علیه‌السّلام) از آتش نجات یافت: «اِنَّ اللَّهَ نَجِیَّ بِهِ نَبِیَّهُ اِبْرَاهِیمَ (علیه‌السّلام) مِنْ نَارِ نُمْرُودَ».
۴۵. به واسطه او یونس (علیه‌السّلام) از شکم ماهی نجات یافت: «اِنَّ اللَّهَ خَلَصَ بِهِ نَبِیَّهُ یُونُسَ (علیه‌السّلام) مَنْ بَطْنِ الْحُوتِ».
۴۶. به واسطه او موسی (علیه‌السّلام) با خدا سخن گفت: «اِنَّ اللَّهَ کلم بِهِ موسی بْنَ عِمْرَانَ (علیه‌السّلام) عَلِیُّ الطُّورِ».
۴۷. او را همان عصای موسی (علیه‌السّلام) قرار داد تا به دریا بزند: «جَعَلَهُ عَصَا تَفْلِقُ الْبِحَارُ».
۴۸. او را زره داوود (علیه‌السّلام) قرار داد: «جَعَلَهُ دِرْعاً لداوود (علیه‌السّلام)».
۴۹. امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در روز احد به واسطه او از خودش محافظت کرد است: «تَدَرَّعَ بِهِ امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) یَوْمَ اُحُدٍ».
۵۰. همانا او فرستاده مسیح و ایلیا و خضر (علیهم‌السّلام) است: «اَنَّهُ رَسُولُ السَّیِّدِ الْمَسِیحِ (علیه‌السّلام) وَ رَسُولُ اِیلِیَا وَ رَسُولُ الْخَضِرُ».
۵۱. او دابة الارضی است که در آخر الزمان سخن خواهد گفت: «دَابَّةُ الْاَرْضِ الَّتِی تکلم النَّاسَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ».
۵۲. مهر نبوت در پشت دارد: «بِظَهْرِهِ خَاتَمُ النُّبُوَّةِ».
۵۳. حجر الاسود است: «اَنَّهُ الْحَجَرُ الْاَسْوَدِ».
۵۴. باغی از باغ‌های بهشت است که پیامبر خدا از آن خبر داده است: «رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ اَخْبَرَ عَنْهَا رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)».
۵۵. یارانش اولین کسانی هستند که وارد بهشت می‌شوند: «اَنْصَارِهِ اَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ».
۵۶. روح القدس نازل نمی‌شد، مگر به همراه محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و پس از وفات ایشان به علی (علیه‌السّلام) منتقل شد و سپس به امامان بعد از ایشان و پس از آنان به مهدیین دوازده‌گانه نازل خواهد شد: «رُوحُ الْقُدُسِ الْاَعْظَمِ لَمْ یُنَزِّلْ الَّا مَعَ مُحَمَّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انْتَقَلَ بَعْدَ وَفَاتِهِ اِلَیَّ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) ثُمَّ اِلَیَّ الْاَئِمَّهْ ثُمَّ بَعْدَهُمْ اِلَیَّ الْمَهْدِیِّینَ الِاثْنَیْ عَشَرَ». ادعاهای مذکور، برخی از سخنان احمد بصری است که با بررسی هر کدام از آنها، کذب و واهی بودن ادله وی روشن می‌شود. نکته قابل توجه اینکه احمد بصری برای هیچکدام از ادعاهای خود ادله عقلی و نقلی معتبری ذکر نکرده و حتی برخی از این اوصاف، مختص رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، حضرت امیرالمومنین (علیه‌السّلام)، امام مهدی (علیه‌السّلام) و یا حتی در خصوص جبرائیل (علیه‌السّلام) صادر شده‌اند.
علی محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن.
|
